Glaukoma kongjenitale

Çfarë është glaukoma kongjenitale?

Glaukoma kongjenitale është një sëmundje e rrallë, e identifikuar nga një tension okular shumë i lartë, i cili çon në një zgjatje patologjike të syrit (buftalmi) dhe një prekje e pakthyeshme e nervit optik me risk verbërie në rast mungese të trajtimit të hershëm. Format e glaukomës që prekin fëmijën janë të rënda kur shfaqen herët në jetë dhe prognoza për shikimin është ngustësisht e lidhur me shpejtësinë e trajtimit. Glaukoma kongjenitale shkaktohet nga mungesa e maturisë ose keqformacionit të syve, të cilët shkaktojnë një pengesë për largimin e mirë të lëngut intraokular, duke krijuar kështu një presion të fortë në brendësi të syrit.

Cilat janë shenjat?

Fëmija i prekur nga glaukoma kongjenitale shfaqet me sy të mëdhenj me lotë me aspekt të kaltër dhe është shumë e lehtë të verbohet nga drita. Një ekzaminim oftalmologjik i plotë mund të zbulojë një tension okular shumë të lartë, një rritje të gjatësisë së syrit (buftalmi), një errësim të kornesë, një dëmtim patologjik të nervit optik (një zgavër formohet në qendër e tij, falë edhe zhdukjes së fibrave të nervave), një strabizëm ose keqformime okulare shoqëruese.

Cilat janë faktorët e riskut?

Ka forma të shumta të glaukomës kongjenitale, të izoluara dhe që shoqërohen me keqformime të tjera okulare ose të përgjithshme. Për këtë fakt, një bilanc i përgjithshëm për sytë dhe i plotë, i shoqëruar me një hetim gjenetik, janë të nevojshëm. Faktori kryesor i riskut për të zhvilluar një glaukomë të hershme është një histori familjare e glaukomës kongjenitale, foshnjore apo tek të miturit. Megjithatë, ekzistojnë raste të shumta ku një mutacion de novo shfaqet edhe kur nuk ka të afërm të prekur në familje.

Cilët janë mjetet e trajtimit të glaukomës kongjenitale?

Glaukoma kongjenitale përfaqëson një urgjencë kirugjikale dhe kërkon një diagnostikim të hershëm që nga lindja. Diagnoza klinike është shpesh e konfirmuar nga ekzaminime specifike me anestezi të përgjithshme që bëhen në sallën e operacionit në të njëjtën kohë si edhe kirurgjia. Qëllimi i kësaj kirurgjie është të krijohet një rrugë evakuimi i lëngut introkular nën tension si edhe të zvogëlohet ose në mënyrë ideale të ndalohet, shkatërrimi i fibrave optike nga shtypja e nervit optik. Para dhe pas ndërhyrjes, pikat për syrin (pika) mund të rekomandohen për të ulur presion okular.

Fëmijët që vuajnë nga glaukoma kongjenitale shpesh duhet të bëjnë disa anestezi të përgjithshme dhe ndërhyrje kirurgjikale para se të mund të kontrollohet tensioni intraokular. Përveç kësaj, një ndjekje e rregullt e zhvillimit të shikimit është e domosdoshme. Shpesh është e nevojshme të rekomandohet mbajtja e syzeve dhe/ose të riedukohet një ambliopi (syri dembel). Sytë e prekur nga kjo patologji janë më të brishtë dhe kërkojnë një protokoll të rëndësishëm dhe një kujdes të rregullt gjatë gjithë jetës.